De ‘grootste fout’ uit F1-carrière van Alain Prost

Wanneer Alain Prost eind 1991 ontslagen wordt door en zodoende in 1992 zonder F1-stoeltje zit, moet de dan nog drievoudig kampioen op zoek naar een andere bezigheid. Hij weet in ieder geval één ding: hij wil nog altijd iets in de wereld van F1 doen. Hij heeft zijn vizier gericht op Ligier, waar hij niet alleen eigenaar, maar ook coureur zou willen zijn. Op een test na komt het er niet van, maar een jaar later is er wel goed nieuws: biedt Prost een zitje aan en dat is meteen succesvol, want de Fransman verovert direct zijn vierde F1-titel. 

Na dat seizoen houdt zijn carrière als F1-coureur echt op. Toch blijft hij nog altijd zoeken naar manieren om betrokken te blijven en dat lukt in 1997. Zijn banden met Ligier zijn goed gebleven en hij krijgt dat jaar de kans om het team van Flavio Briatore over te nemen. Het resulteert in de geboorte van Prost Grand Prix. Dat avontuur begint nog op uitstekende wijze voor Prost, die toeziet hoe twee keer op het podium staat in de eerste zeven races. Wanneer hij in Canada zijn benen breekt, moet zijn taken overnemen en dat blijkt – op een vierde plaats in Duitsland na – geen al te groot succes. Toch besluit Prost GP haar eerste seizoen met een zesde plaats in het constructeurskampioenschap. Een veelbelovende start, maar daar zal het ook bij blijven. 

Het team stapt over van Honda- naar Peugeot-krachtbronnen, om het team een nog grotere Franse tint te geven. “Vorig jaar was vooral voorbereiding voor het seizoen 1998”, stelt Prost. “Dit is het echte begin van Prost Grand Prix.” Dat echte begin valt wel tegen. Het beste resultaat is de zesde plaats van Trulli in Italië. Dat is ook meteen het enige punt dat Prost GP scoort en dat resulteert in de negende plaats in het constructeurskampioenschap. De echte start van Prost GP blijkt een valse start. 

Budget 

Om een stap vooruit te zetten, haalt Prost GP in 1999 ontwerper John Barnard binnen als adviseur. Opnieuw is het geen briljant jaar voor het team van de viervoudig kampioen, totdat Trulli op de Nürburgring plots voor een grote verrassing zorgt en als tweede over de streep komt, achter . Het levert het team de nodige zes punten op om het totaal op negen te brengen. Opnieuw niet geweldig, maar wel vooruitgang ten opzichte van 1998: Prost GP eindigt op de zevende plaats. 

Vanaf dat moment gaat het eigenlijk alleen nog maar bergafwaarts voor Prost GP. Het seizoen 2000 kan zelfs omschreven worden als een rampjaar. Trulli en Panis zijn weg, en moeten het Franse team nu de nodige successen brengen. De AP03, zoals de bolide van dat jaar heet, is opnieuw geen succesnummer en de problemen met de betrouwbaarheid van de Peugeot-motor houden aan. Het resultaat is dramatisch: Alesi bereikt in twaalf van de zeventien races de finish niet. Heidfeld telt ook in totaal tien uitvalbeurten en het puntentotaal van het team blijft op nul steken. Het rommelt binnen Prost GP, waar de resultaten uitblijven en partners alsmaar kritischer naar het project kijken. 

Op de achtergrond vindt er dan een grote verandering plaats: tabaksmerk Gauloises trekt de stekker uit het project en zo ziet het kostenplaatje van Prost GP er ineens een stuk dramatischer uit. Bovendien besluit ook Peugeot te stoppen met de aanlevering van motoren en stapt Prost GP over op Ferrari-motoren. Die zijn op dat moment zeer sterk, zoals ook blijkt uit de snelheid van , maar daar hangt wel een flink prijskaartje aan. 

Foto door: Motorsport Images

Grootste fout

Met alle druk erop moet Prost GP dan ook presteren in 2001, maar dat lukt niet. Het team wisselt tussen in totaal vijf coureurs, maar die leveren slechts vier punten en de negende plaats in het constructeurskampioenschap op. Aan het einde van dat jaar wordt duidelijk dat de financiële situatie van Prost GP er bleek uitziet. Het team heeft een schuld van zo’n dertig miljoen euro en Ferrari is een van de voornaamste crediteuren die aan de deur klopt. Het vertrek van titelsponsor Gauloises blijkt funest en Prost slaagt er niet in om dat gat te overbruggen. Ruim tweehonderd werknemers kunnen op zoek naar ander werk en na slechts vijf jaar komt er op 28 januari 2002 een einde aan Prost GP. 

Enkele jaren na het faillissement blikt Prost met flink wat spijt terug op zijn keuze om zijn eigen F1-team te runnen. Hij omschrijft dit onder meer als zijn ‘grootste fout’ ooit. “Drie maanden nadat ik had team had opgericht, hadden we enkele zeer goede resultaten behaald en wonnen we bijna een race”, zegt Prost. “Maar ik vertelde mijn familie en naaste vrienden al dat ik ten dode was opgeschreven. Ik wist dit vanaf het begin. Ik ken de Formule 1 te goed, ik ken het land te goed. Als ik één fout heb gemaakt, dan is het dit wel. Het was beter geweest om dit niet gedaan te hebben. Ik had nooit de beslissing moeten nemen om dit op het laatste moment te doen. Twee dagen voordat ik het contract had ondertekend, wilde ik het al niet meer doen. We hadden een plan met Peugeot en er lag een contract voor vijf jaar aan gratis motoren met veel ontwikkelingen. Toen kwamen zij twee dagen van tevoren terug en zeiden ze dat het maar voor drie jaar zou zijn en dat ik voor de motoren moest betalen. Uiteindelijk was ik blij om ermee te stoppen.”

Plaats een kenteken review